17 september, precies één jaar geleden dat mijn leven ingrijpend veranderde. Ik kreeg uit het niets een epileptische aanval op mijn werk en werd door een ambulance naar het ziekenhuis gebracht. In de ambulance kwam ik weer bij kennis en daar beginnen mijn herinneringen. In het ziekenhuis werden onderzoeken gedaan maar niet meteen iets gevonden dus ik mocht weer naar huis. De diagnose kwam op 24 september na een MRI-scan; een primaire hersentumor van ongeveer de grootte van een pingpong-balletje. Het besef van de diagnose kwam pas binnen toen ik de reactie van anderen zag. Inmiddels ben ik een wakkere opereatie, revalidatie, 33 bestralingen en 4 (van de 6) chemokuren verder. De eindstreep is in zicht! Op deze manier wil ik geld inzamelen voor hersentumoren omdat het meeste geld dat opgehaald wordt gaat naar meer voorkomende diagnoses van kanker. Toch is onderzoek naar hersenkanker zo hard nodig omdat ik, voor zover nu bekend, de beste behandeling heb kunnen krijgen. Daar ben ik heel dankbaar voor want ik besef me dat niet elke jongere van mijn leeftijd deze kans krijgt. Nog een reden om op deze manier iets terug te kunnen doen.